The Life of a Deckie

Het is al weer een tijdje geleden sinds mijn laatste update van het leven aan boord, dus bij deze wil ik jullie toch even informeren dat het mij allemaal prima vergaat. De dagen vliegen, varen eigenlijk, voorbij, maar met 19 knopen per uur is dat niet heeuuul snel. Ik ben nu +- een maand aan boord. Deze week, mijn vierde cruise, eindelijk de glacier gezien. Ja ja, de befaamde glaciers in Alaska. Kopje erwtensoep, stukje uitgebakken spek en uitzicht op een echte gletsjer. Wat is het leven van een Cadet toch zwaar.
Dus... mijn eerste week als deckie. Ik werk nu van 8 tot 12 in de ochtend mee aan Safety. Dit houdt in dat ik moet zorgen dat alle veiligheidsvoorzieningen worden onderhouden en gecontroleerd. Brandslangen checken, testen en controleren, rookdetectors controleren, dat soort dingen. Wel grappig werk, vaak redelijk makkelijk werk. Ik werk in deze uren onder de first officer, Jordie. Samen met twee derde officieren, Bogdan en Marko, en enkele Petty Officers, geen idee of je het zo schrijft eigenlijk, maar dit zijn de Aziatische officieren. Zij staan onder de echte officieren maar weer boven de normale, Aziatische crew aan boord. Dit zijn vaak aardige lui, maar ze hebben aansturing nodig van heb ik jou daar. Je hebt nog minder zorgen met een net geboren, huilende drieling. Ze controleren maar de helft, ze luisteren maar half, ze vinden het allemaal maar best zolang ze niet te hard hoeven te werken. Mijn taak dus om hun een beetje te controleren tijdens het werk en het tempo erin te houden.
's Middags heb ik wat uurtjes voor mezelf. Ik heb tot nu toe een handtekeningetje of 20 verzameld in mijn takenboek, klinkt als redelijk wat, maar als je bedenkt dat ik een kleine 150 pagina's vol moet hebben ben ik echt nog helemaal nergens gewoon. Wel leuk om langzaam echt wat te zien gebeuren! In de middag ben ik dus bezig aan verslagen, kennis verbreden en dat soort zaken. Soms even de gym in, genieten van het uitzicht of een heerlijk middagtukkie doen. Dan is het hapjestijd, lekker eten om half 6, 6 uur. Het eten komt me al bijna de strot uit, ik kan al bijna zeggen wat ik volgende week zaterdag ga eten. Dat is wat jammer, het is gelukkig wel allemaal lekker.
En dan komt het echte werk. De brug op. Ik loop wacht van 1900-2300. Deze wacht loop ik samen met Keith, tweede officier, Marcin, derde officier en Marko, derde officier. Marko is net nieuw, zijn eerste contract. Dat is dus ook de reden dat we met zn vieren staan. Keith is een Schot, woont in Kansas geloof ik en Marcin is Pools. Marko komt uit Kroatie. Een hele bende bij elkaar dus. Vaak is het erg leuk, leerzaam en gezellig op de brug. De mannen houden wel van een geintje.
Van de week mijn eerste echte goede avond gehad op de brug. Cruising the Inside Passage, door de Narrows heen. Vrije vis avond. Vissende schepen hebben voorrang in zulke gebieden, dus dat was best even pittig. Pilot (loods, iemand die het gebied goed kent en dus precies weet hoe, waar en waarom je ergens kan varen, wat je moet sturen e.d.) aan boord die ons er door heen loodst. Lekker donker, veel lichtjes op het water, veel VHF gesprekken over wie wat gaat doen. Druk, serieus en erg gaaf om te zien hoe de ervaren mensen zo'n schip dat overal tussendoor zigzaggen alsof ze op de fiets zijn. In een wat ruimer stukje water kruisten we de Oosterdam op een afstand van 0.3 mijl. Hier zit Mark op, vriend van me uit Rotterdam. Zo dichtbij maar toch zo verweg. Wel erg gaaf dat twee van zulke immense schepen gewoon zo dicht langs elkaar varen.
Vanmiddag, 1 september, komen we aan in Juneau. Hier gaan we voor anker. Dit wordt mijn eerste ankerprocedure sinds ik op de brug sta. Schijnt indrukwekkend te zijn om zoveel gewicht met zo'n geweld naar beneden te zien gaan. Daarna moeten we tenderen. Dit houdt in dat we alle gasten naar de kust brengen met onze reddingsboten. Ik moet hier aan mee helpen. Sta vanaf aankomst tot half 5 ingeroosterd op tender nr. 11. Mijn taak is dan om te zorgen dat alle gasten aan boord komen en netjes gaan zitten, dat we bij aan en afmeren de lijnen aan de wal krijgen e.d. Schijnt leuk te zijn, tenzij het regent. 80% van deze bootjes zijn redelijk lek, dus alle gasten worden dan nat. Aangezien ik de enige met strepen op mijn schouders ben aan boord, zal ik alle shit over me hen krijgen. En uiteraard regent het vandaag...
Het tenderen verliep eigelijk erg soepel. Ik moest de lijnen vangen, om de tender aan te kunnen leggen. Verder zorgen dat alle gasten vanaf achter in de tender naar voren de stoeltjes vulden, zodat de schroef in het water bleef. Na drie tripjes op en neer heb je het wel weer gezien. Het weer knapte een heel stuk op, en af en toe even wat gekletst met wat passagiers. Een vrouw vroeg of ik toevallig ook Spaans sprak, of alleen Engels. Ik zeg dus dat ik alleen Engels spreek, want mijn Spaans is redelijk beroerd. En toen begon ze vraag na vraag te spuien in het Spaans, en keek me vervolgens boos aan dat ik haar niet helpen kon. Sommige mensen zijn wel wat apart blijkt dan maar weer.


GRTZ, TommieCruise